Ficha Micológica
 Amanita franchetii
  (Boud.) Fayod - (1889)
Amanita franchetii
Amanita franchetii (Foto: Jorge Jiménez)
Amanita franchetii
Jóvenes Amanita franchetii (Foto: Jorge Jiménez)
Amanita franchetii
Amanita franchetii (Foto: Jorge Jiménez)
Amanita franchetii
Amanita franchetii (Foto: Jorge Jiménez)
Amanita franchetii
Amanita franchetii (Foto: Jorge Jiménez)
Amanita franchetii
Amanita franchetii (Foto: Jorge Jiménez)
Amanita franchetii
Amanita franchetii (Foto: Jorge Jiménez)
Amanita franchetii
Amanita franchetii (Foto: Jorge Jiménez)
Amanita franchetii
Amanita franchetii madura. (Foto: Jorge Jiménez)
Taxón en Catalogue of Life: 2019 Annual Checklist
 
Agaricus verrucosus Bull. 1787
Amanita aspera var. franchetii Boud., 1881
Amanita franchetii f. franchetii (Boud.) Fayod, 1889
Amanita franchetii var. franchetii (Boud.) Fayod, 1889
Amanita aspera f. lactella (E.-J. Gilbert) A.G. Parrot, 1960
Amanita franchetii var. lactella (E.-J. Gilbert) Bon & Contu, 1986
Amanita queletii var. franchetii (Boud.) Bon, 1985
Amanita franchetii f. lactella (E.-J. Gilbert) Neville & Poumarat, 2004
Popularmente:
E: Amanita áspera, amanita escamosa amarilla / Vs: Lanperna ezkatahori / Gr: Gelbflockiger Wulstling, rauer Wulstling / Ch: Muchomurka drsná / Fr: L'amanite à voile jaune / Dn: Gulrandet Fluesvamp / Fl: Rikkikärpässieni
DESCRIPCIÓN MACROSCÓPICA:
- Sombrero: Evoluciona de globoso a convexo y finalmente casi plano. Es de una talla mediana, su diámetro varía entre los 3 y 12 cm. La cutícula, separable, es de color variable, desde el blanco al grisáceo pardusco o amarillento verdoso, siempre en tonos claros. Toda ella está recubierta de numerosas escamas piramidales de color amarillo, algunas pardas, procedentes del velo universal, grumosas, frágiles y fugaces. Margen delgado, blanco, no estriado, y que evoluciona de incurvado a plano.
 
- Láminas: Apretadas, libres, numerosas, ventrudas y con lamélulas. De color blanco, a veces con tonalidades rosadas. Sus aristas, enteras, son del mismo color.
 
- Pie: Cilíndrico, robusto, lleno, con un suave bulbo continuo que evoluciona a claviforme. Mide aproximadamente de 5 a 12 cm. de alto por 1 a 3 de diámetro. Tiene un anillo de color blanco, colgante, membranoso, estriado de joven en su parte superior y situado en la parte alta del pie, su borde, dentado, está frecuentemente rodeado de grumos amarillos. Todo el pie es de color blanco, suavemente escamosillo debajo del anillo y liso encima. La volva o bulbo napiforme también es blanco y está rodeado de anillos concéntricos de grumos piramidales blancos y amarillentos.
 
- Carne: Blanca, consistente que se ablanda con el tiempo e inmutable. Bajo la cutícula, a veces, tiene un color amarillento. Olor muy suave y sabor inapreciable.
 
ESPORADA, QUÍMICA Y MICROSCOPÍA:
- Esporada: De color blanco.
- Esporas: Elipsioidales, gutuladas, anchas, hialinas, amiloides y lisas. De 8-10,5 x 5,5-7 µm.
- Basidios: Tetraspóricos, suavemente claviformes o cilíndricos y sin fíbula basal. De 36-46 x 7,5-9,5 µm.
 
ECOLOGÍA:
- Especie de otoñal de todo tipo de bosques, prefiriendo caducifolios, robles, castaños o hayas. También aparece a finales de primavera o principios de verano.
 
COMESTIBILIDAD:
- Tóxica aunque de poca virulencia, produce trastornos gastrointestinales. En alguna guía aparece como comestible mediocre... nosotros recomendamos no consumirla bajo ningún concepto.
 
CONFUSIONES O PRECAUCIONES:
- Difícilmente podría confundirse con otras amanitas comestibles de colores muy distintos:
 
- Amanita rubescens Pers. , de color típicamente rojizo vinoso, verrugas blancas, pie con volva ovoide, friable, de color rosa.
 
- Amanita excelsa (Fr.) Bertill. o Amanita Spissa Kummer. Con sombrero de color marrón grisáceo mucho más oscuro, escamas blancas o grises, nunca amarillas y sue el bulbo napiforme más consistente y puntiagudo, olor a rábano.
 
COMENTARIOS:
 
- Se caracteriza por los grumos o escamas piramidales amarillentas de la cutícula, el borde del anillo y la volva.
 
- Su nombre está dedicado al botánico francés Adrien René Franchet.

Jorge Jiménez Santos  

 
BASIDIOMYCETES
ÍNDICE